ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΖΥΓΟ, ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ
ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ!
Στις ελεύθερες ώρες μου ξεφυλλίζω παλιά βιβλία, χειρόγραφα, σημειώσεις, που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, με εντυπωσίασαν και αν θέλετε με συγκίνησαν! Έτσι ήρθε στο φως το παρακάτω κείμενο, δυστυχώς ανυπόγραφο, κλείνει όμως όλο το μεγαλείο της γυναικείας φύσης. Το αφιερώνω σ`όλες τις γυναίκες, για τις 8 του Μάρτη, παρ`ότι είμαι αντίθετη ως προς αυτόν τον εορτασμό, γιατί θεωρώ πως η γυναίκα πρέπει να τιμάται και να γιορτάζεται από την οικογένειά της καθημερινά.
«ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΝΕ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ»
«Γιατί κλαις»; Ρώτησε ένα μικρό αγοράκι τη μητέρα του.
«Γιατί έτσι κλαίνε οι γυναίκες». Του απάντησε εκείνη
«Δεν καταλαβαίνω». Είπε το μικρό αγόρι
«Και δεν θα καταλάβεις ποτέ, αλλά δεν πειράζει». Του είπε εκείνη και το πήρε στην αγκαλιά της.
Αργότερα το μικρό αγόρι ρώτησε τον πατέρα του.
«Μπαμπά, γιατί η μαμά φαίνεται να κλαίει δίχως λόγο»;
Και ο πατέρας το μόνο που του είπε ήταν αυτό:
«Όλες οι γυναίκες κλαίνε δίχως λόγο».
Το μικρό αγόρι μεγάλωσε κι έγινε άντρας, ακόμη όμως αναρωτιότανε γιατί κλαίνε οι γυναίκες. Τελικά ρώτησε το Θεό κι Εκείνος του απάντησε:
«Όταν έπλασα τη γυναίκα αποφάσισα, ότι έπρεπε να είναι κάτι το εξαιρετικό. Έφτιαξα τους ώμους της τόσο δυνατούς ώστε να μπορούν να σηκώσουν το βάρος όλου του κόσμου, εν τούτοις έφτιαξα τα χέρια της τόσο απαλά, για να δίνουν ανακούφιση και παρηγοριά με το χάδι τους…
Της έδωσα την εσωτερική δύναμη να αντέχει τη γέννα και την απόρριψη, που πολλές φορές έρχεται ακόμη και από τα ίδια της τα παιδιά. Της έδωσα μια σκληράδα ν`αντέχει και να συνεχίζει να φροντίζει την οικογένειά της και τους φίλους της, ακόμη και όταν οι άλλοι τα παρατάνε, μέσα από την αρρώστια και την αποτυχία, χωρίς να παραπονιέται…
Της έδωσα την ευαισθησία ν`αγαπά τα παιδιά της κάτω απ`όλες τις συνθήκες, ακόμη κι όταν εκείνα την έχουν πληγώσει αφάνταστα…
Έχει έναν μοναδικό τρόπο να διώχνει τους φόβους των παιδιών, τις αγωνίες και τις ανησυχίες των εφήβων…
Της έχω δώσει δύναμη να ενδιαφέρεται για τον άντρα της, παρά τα λάθη του και την έπλασα από την πλευρά του, ώστε να προστατεύει την καρδιά του.
Της έδωσα σοφία για να ξέρει, ότι ένας καλός σύζυγος δεν θα της έκανε ποτέ κακό, αλλά καμιά φορά δοκιμάζει τις δυνάμεις της με αποτέλεσμα να στέκεται δίπλα του χωρίς φόβο.
Για όλην αυτή τη σκληρή δουλειά, της έδωσα και ένα «ΔΑΚΡΥ». Είναι δικό της να το χρησιμοποιήσει όποτε εκείνη το θέλει, όποτε το έχει ανάγκη και είναι η μόνη της αδυναμία…
Όταν θα τη δεις λοιπόν να κλαίει, πες της πόσο πολύ την αγαπάς γι αυτό που είναι και για όσα κάνει για όλους. Ακόμη κι αν συνεχίσει να κλαίει θα έχεις κάνει την καρδιά της να αισθάνεται καλά».
Είναι τόσο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ!!!