ΙΩΝΕΙΑ 2024
Στο τέλος του καλοκαιριού, στις ημέρες εκείνες που ο νους κάθε
Μικρασιάτη πηγαίνει σε γεγονότα θλιβερά, γεγονότα που άλλαξαν την
Ελληνική ιστορία και την ιστορία του κάθε Έλληνα, την ιστορία του
καθενός μας, ο Σύλλογος Μικρασιατών Πτολεμαΐδας δηλώνει την
παρουσία του και τιμά την παράδοση και την καταγωγή του.
Φέτος, 23, 24 και 25 Αυγούστου, στον χώρο μπροστά από τη
Μικρασιατική στέγη πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε και συμμετείχε σε
ένα τριήμερο εκδηλώσεων με άρωμα παράδοσης. Η Μουσική, ο λόγος, ο
χορός βοήθησαν στο ταξίδι της μνήμης και της μέθεξης.
Το τραγούδι της χορωδίας μας πήγε 52 χρόνια πριν, στη «Μικρά Ασία»
του Καλδάρα και τα χορευτικά μας ταξίδεψαν στην Ιωνική γη μέσα από
τις φορεσιές και τις ρυθμικές κινήσεις και μας αποθέσαν στα νησιά μας,
εκεί στο Αιγαίο. Τραγουδήσαμε, χορέψαμε και νοσταλγήσαμε τη
Μικρασία, την Καππαδοκία, τον Πόντο, τη Θράκη και τη Μακεδονία.
Και η Πέργαμος κυρίαρχη με τις εικόνες της, την ιστορία της τον χορό
της. Σιγοτραγουδήσαμε με μια δόση μελαγχολίας, καθώς λικνιστήκαμε
αγκαλιασμένοι σε βαλσάκια, πιαστήκαμε από τα χέρια, δεθήκαμε και
ενωθήκαμε. Χαθήκαμε στις χορδές των οργάνων. Το ούτι του Χρίστου
Τσιαμούλη, το κανονάκι, το βιολί άγγιξαν χορδές εσωτερικές και τις
έκαναν να πάλλουν στον ρυθμό του συρτού, του καρσιλαμά και του
ζεϊμπέκικου.
Τα μικρά παιδιά ζωγράφισαν τη Μικρασία που ένιωσαν καθώς γεύτηκαν
την αγκαλιά του Συλλόγου και της δασκάλας τους και οι ζωγραφιές τους,
σαν ανθισμένα λουλούδια στόλισαν τον κήπο της Μικρασιατικής Στέγης.
Ανάμεσα σε φωτογραφίες ξέθωρες, ανθρώπων δικών μας, αφήσαμε την
καρδιά μας να ξεχειλίσει, καθώς οι επισκέπτες στέκονταν με ευλάβεια
μπροστά τους κι αναζητούσαν ονόματα και πρόσωπα γνώριμα μιας
άλλης εποχής.
Ήταν ένα αντάμωμα ψυχών κάτω από τον έναστρο ουρανό του
Αυγούστου που κράτησε τη σελήνη του για να φωτίσει τους δρόμους της
ανάγκης μας. Μιας ανάγκης που θα έχουμε και θα κρατήσουμε για τα
χρόνια που θα έρθουν.
