Συντάκτης: admin
Είπαν…
Khalil Gibran Xαλίλ Γκιμπράν (1883-1931) “Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε. Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του. Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του. Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας. Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες
Ο ΑΛΗ ΣΑΝΤΙΚ ΕΦΕΝΤΗΣ
Ένας γνήσιος στρατιώτης και όχι ληστής “Ως χαρίεν άνθρωπος, όταν άνθρωπος ή …” (Επιμέλεια Κειμένου : Ελένη Χατζούδη-Τούντα) Στον Μικρασιατικό Γέροντα εκείνες τις ανήσυχες μέρες ήρθε ένας νέος τούρκος διοικητής. Ήταν ο Αλή-Σαντίκ Εφέντης. ” Ο Νόμος τον διέτασσε να προχωρήσει σε ενέργειες τρομερές: “να μας βγάλει όλους από τον τόπο ή να μας σκοτώσει.”
ΓΕΡΟΝΤΑΣ . ΕΝΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΜΙΛΗΤΟΥ
Επιμέλεια Κειμένου: Ελένη Χατζούδη-Τούντα Χωριό Μικρασιάτικο ήταν ο Γέροντας, σκαρφαλωμένος στους λόφους που βρίσκονταν γύρω από τα ερείπια του ιερού Ναού του Διδυμαίου Απόλλωνος. Μόλις 23 χιλμ. από τη Μίλητο απείχε αυτός ο αρχαίος Ναός που του είχαν απομείνει μονάχα τρεις βάσεις από τις Ιωνικές του κολώνες , μετά από κάποιον καταστροφικό σεισμό. Σύμφωνα
Γιατί μισούν τους Έλληνες…
Απόσπασμα από το βιβλίο «Σκυλάνθρωποι» του Δημ. Μοσχόπουλου Στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία επεξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων. Η κοπέλα αναφέρεται σε…. κάποιον πλούσιο θείο της ονόματι Αλμπέρ, που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα και
Λιβίσι Μικράς Ασίας
Το Λιβίσι (Kayakoy σήμερα) βρίσκεται στην περιοχή της δυτικής Λυκίας, λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα από τη Fethiye (Τελμησσός- Αναστασιούπολη- Μάκρη). Στους ταξιδιωτικούς οδηγούς αναφέρεται – ακολουθώντας και την περιγραφή του Στράβωνα ότι το Λιβίσι χτίστηκε στη θέση της αρχαίας Λυκιακής πόλης Καρμυλησσού,. Όμως οι λυκιακές σαρκοφάγοι που υπάρχουν στην περιοχή δεν μνημονεύουν την Καρμυλησσό, αλλά τις
Γιατροσόφια του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας
(Συνέχεια από το προηγούμενο άρθρο) Επιμέλεια Κειμένου: Ελένη Χατζούδη-Τούντα Πληροφορίες:”Μικρασιατικά Χρονικά”Τόμος Εικοστός, Αθήνα, 1998. Αγαπημένοι μου αναγνώστες θα συνεχίσω και σ’ αυτό το τεύχος το σεργιάνι στους γητευτές και τις γιάτρισσες σε Σμύρνη και Μικρασία. Μια ασθένεια που παίδευε κυρίως τα μικρά παιδιά ήταν οι “γαργαλώνες” δηλαδή οι αμυγδαλές. ΄Οταν πρήζονταν οι αμυγδαλές του παιδιού
«Λίγο χώμα απ’ το χωριό, μια πέτρα απ’ το σοκάκι»
Τον περασμένο Μάιο ,ο Σύλλογος έκανε ένα ταξίδι από αυτά που ονομάζονται «ταξίδια ζωής».Είναι παράξενη σύμπτωση που ό,τι αφορά στη Μικρασία γίνεται Μάιο, το μήνα με τα μάγια. Το μήνα με τις μεγάλες ιστορικές απώλειες και τις μεγάλες εθνικές στιγμές. Το Μάιο, λοιπόν, ξεκίνησε η δεύτερη και η τρίτη γενιά των Μικρασιατών ένα ταξίδι αναζήτησης.
2ο ΣΥΜΠΟΣΙΟ
«Η Γενοκτονία των Ελλήνων. Από τη σιωπή και την άρνηση στη διεκδίκηση και την αναγνώριση» Το Σάββατο 9 και την Κυριακή 10 Απριλίου 2011, πραγματοποιήθηκε το 2ο Συμπόσιο του Συλλόγου Μικρασιατών Πτολεμαΐδας με θέμα: “Η Γενοκτονία των Ελλήνων. Από τη σιωπή και την άρνηση στη διεκδίκηση και την αναγνώριση”, στο χώρο της Μικρασιατικής Στέγης,
Πανωραία Χατζηκώστα
Η παλιά αρχόντισσα των Κυδωνιών που έδωσε «το «όνομά της» στο νεοσύστατο κράτος Του ΝΙΚΟΥ Χ. ΒΙΚΕΤΟΥ* Όταν το 1826 ανέλαβε την αρχή η κυβέρνηση του Ανδρέα Ζαΐμη αντιμετώπισε μια έκρυθμη κατάσταση στη πόλη του Ναυπλίου λόγω της αδυναμίας του κράτους να πληρώσει τους μισθούς των στρατιωτών που είχαν αφιχθεί στην πρωτεύουσα του