Ενδιαφέροντα Άρθρα
ΙΩΝΕΙΑ 2024 Στο τέλος του καλοκαιριού, στις ημέρες εκείνες που ο νους κάθε Μικρασιάτη πηγαίνει σε γεγονότα θλιβερά, γεγονότα που άλλαξαν την Ελληνική ιστορία και την ιστορία του κάθε Έλληνα, την ιστορία του καθενός μας, ο Σύλλογος Μικρασιατών Πτολεμαΐδας δηλώνει την παρουσία του και τιμά την παράδοση και την καταγωγή του. Φέτος, 23, 24 και
Τα ροβύθια των Αγίων Θεοδώρων Η ομορφιά του να μοιράζεσαι. Να κοινωνείς την παράδοση, να μετέχεις στη μνήμη, να βιώνεις τη συνύπαρξη μέσα από τη συλλογική μνήμη. Αυτό ζήσαμε όλοι εμείς σήμερα που βρεθήκαμε στο σύλλογο Μικρασιατών, αλλά και όλοι όσοι τις προηγούμενες ημέρες ετοιμαζόμασταν για την αναβίωση του εθίμου. Τα ροβίθια των Αγίων Θεοδώρων,
Μέλη του συλλόγου Ανταλλαγεντων της Συνθήκης της Λωζάννης από την Προύσα στον Σύλλογο Μικρασιατών Πτολεμαΐδας.
Την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου, στο κατάμεστο πνευματικό κέντρο και σε συνδιοργάνωση με τον Ποντιακό σύλλογο Πτολεμαϊδας, πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου της κ. Μιράντας Παυλίδου: “Η ιστορία των λιγνιτών της Δυτ. Μακεδονίας 1925-1957 και ο Μικρασιάτης Γεώργιος Παυλίδης”. Σχεδόν εκατό χρόνια από την ανακάλυψη του λιγνίτη μας, η έκδοση αυτή, ακολουθώντας το νήμα της ζωής
Σήμερα 22 Νοεμβρίου παρουσιάστηκε επάξια το έργο και οι δράσεις του Συλλόγου στην Επιτροπή Ελληνισμού της Διασποράς της Βουλής, από τον κ. Απόστολο Δημάκη. Η πρόταση για συμμετοχή του Συλλόγου στις εργασίες της Επιτροπής, έγινε από τον Βουλευτή του Νομού μας κ. Στάθη Κωνσταντινίδη, τον οποίον ευχαριστούμε θερμά. Παρόντες ήταν ο Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών
Την Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022, στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης μας, παρουσιάστηκε το βιβλίο της κ. Φωτεινής Μπογιατζή – Πέκου “Από τη γη της Μικρασίας στη γη της Εορδαίας”, το οποίον είναι απόρροια πολυετούς έρευνας. Η κ. Πέκου παρακινούμενη από την υπέρμετρη αγάπη για την Μικρασιατική της καταγωγή συγκέντρωσε με προσοχή και φροντίδα όλα τα στοιχεία που
Με σύνολο 5 βραβείων επέστρεψε η θεατρική ομάδα του Συλλόγου από το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου που διεξήχθη στην Ορεστιάδα την προηγούμενη εβδομάδα στο οποίο συμμετείχε με το έργο “Άγριος Σπόρος”. ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ——————– 1ο βραβείο καλύτερης παράστασης ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ Ομόφωνα στη Θεατρική Ομάδα «Επέκεινα» Συλλόγου Μικρασιατών Πτολεμαΐδας για
Με σύνολο πέντε βραβείων επέστρεψε η θεατρική ομάδα του Συλλόγου μας από το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμου Μονεμβασίας.
Εικόνες και στιγμές από την παρουσία του χορευτικού του συλλόγου μας στα φετινά Ερμακιωτεια.
Το Σαββατοκύριακο σε δυο άκρως συγκινητικές παραστάσεις, η θεατρική ομάδα του Συλλόγου έκανε την πόλη μας να μοσχομυρίσει Ισλί και όλους εμάς να αναπολήσουμε εικόνες από την πατρίδα.
Βίντεο
Βίντεο αναδρομή
Η Μικρασιάτισσα Γυναίκα Είχα την βεβαιότητα πως η Πολιτεία θα αγκάλιαζε την επέτειο της Ιερής Μνήμης με το ίδιο ενδιαφέρον που έδειξε για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του ’21. Αναρωτιόμουν, μάλιστα, ποιο λαμπερό πρόσωπο θα διάλεγε αυτή τη φορά να ηγηθεί των εκδηλώσεων. Διαψεύστηκα οικτρά, και όχι μόνο από την Πολιτεία. Ίσως γιατί
Απόσπασμα από την ομιλία της κας Φωτεινής Πέκου στην ημερίδα του περιοδικού Παρέμβαση με θέμα:
“Από τη γή της Μικρασίας στη γή της Εορδαίας”
“Η ΡΑΦΤΡΑ” το νέο μυθιστόρημα της αγαπημένης φίλης του Συλλόγου, κ. Αργυρώς Μαργαρίτη, που θα μπορούσε να είναι ένα ανατρεπτικό παραμύθι, όπως η ίδια το χαρακτηρίζει, στολίζει πλέον τη βιβλιοθήκη του Συλλόγου. Ευχαριστούμε κ. Μαργαρίτη για τις “λεπτοδουλεμένες βελονιές”.
Από την επίσκεψη του Προέδρου της Εστίας Ν. Σμύρνης Αθηνών κ. Γιάννη Παπαδάτου, στη Μικρασιατική στέγη της πόλης μας. Ευχαριστούμε για την εκτίμηση του προς το έργο του Συλλόγου.
Khalil Gibran Xαλίλ Γκιμπράν (1883-1931) “Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε. Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του. Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του. Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας. Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες
Ένας γνήσιος στρατιώτης και όχι ληστής “Ως χαρίεν άνθρωπος, όταν άνθρωπος ή …” (Επιμέλεια Κειμένου : Ελένη Χατζούδη-Τούντα) Στον Μικρασιατικό Γέροντα εκείνες τις ανήσυχες μέρες ήρθε ένας νέος τούρκος διοικητής. Ήταν ο Αλή-Σαντίκ Εφέντης. ” Ο Νόμος τον διέτασσε να προχωρήσει σε ενέργειες τρομερές: “να μας βγάλει όλους από τον τόπο ή να μας σκοτώσει.”
Επιμέλεια Κειμένου: Ελένη Χατζούδη-Τούντα Χωριό Μικρασιάτικο ήταν ο Γέροντας, σκαρφαλωμένος στους λόφους που βρίσκονταν γύρω από τα ερείπια του ιερού Ναού του Διδυμαίου Απόλλωνος. Μόλις 23 χιλμ. από τη Μίλητο απείχε αυτός ο αρχαίος Ναός που του είχαν απομείνει μονάχα τρεις βάσεις από τις Ιωνικές του κολώνες , μετά από κάποιον καταστροφικό σεισμό. Σύμφωνα
Απόσπασμα από το βιβλίο «Σκυλάνθρωποι» του Δημ. Μοσχόπουλου Στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία επεξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων. Η κοπέλα αναφέρεται σε…. κάποιον πλούσιο θείο της ονόματι Αλμπέρ, που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα και
Το Λιβίσι (Kayakoy σήμερα) βρίσκεται στην περιοχή της δυτικής Λυκίας, λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα από τη Fethiye (Τελμησσός- Αναστασιούπολη- Μάκρη). Στους ταξιδιωτικούς οδηγούς αναφέρεται – ακολουθώντας και την περιγραφή του Στράβωνα ότι το Λιβίσι χτίστηκε στη θέση της αρχαίας Λυκιακής πόλης Καρμυλησσού,. Όμως οι λυκιακές σαρκοφάγοι που υπάρχουν στην περιοχή δεν μνημονεύουν την Καρμυλησσό, αλλά τις
(Συνέχεια από το προηγούμενο άρθρο) Επιμέλεια Κειμένου: Ελένη Χατζούδη-Τούντα Πληροφορίες:”Μικρασιατικά Χρονικά”Τόμος Εικοστός, Αθήνα, 1998. Αγαπημένοι μου αναγνώστες θα συνεχίσω και σ’ αυτό το τεύχος το σεργιάνι στους γητευτές και τις γιάτρισσες σε Σμύρνη και Μικρασία. Μια ασθένεια που παίδευε κυρίως τα μικρά παιδιά ήταν οι “γαργαλώνες” δηλαδή οι αμυγδαλές. ΄Οταν πρήζονταν οι αμυγδαλές του παιδιού
Τον περασμένο Μάιο ,ο Σύλλογος έκανε ένα ταξίδι από αυτά που ονομάζονται «ταξίδια ζωής».Είναι παράξενη σύμπτωση που ό,τι αφορά στη Μικρασία γίνεται Μάιο, το μήνα με τα μάγια. Το μήνα με τις μεγάλες ιστορικές απώλειες και τις μεγάλες εθνικές στιγμές. Το Μάιο, λοιπόν, ξεκίνησε η δεύτερη και η τρίτη γενιά των Μικρασιατών ένα ταξίδι αναζήτησης.
«Η Γενοκτονία των Ελλήνων. Από τη σιωπή και την άρνηση στη διεκδίκηση και την αναγνώριση» Το Σάββατο 9 και την Κυριακή 10 Απριλίου 2011, πραγματοποιήθηκε το 2ο Συμπόσιο του Συλλόγου Μικρασιατών Πτολεμαΐδας με θέμα: “Η Γενοκτονία των Ελλήνων. Από τη σιωπή και την άρνηση στη διεκδίκηση και την αναγνώριση”, στο χώρο της Μικρασιατικής Στέγης,
Η παλιά αρχόντισσα των Κυδωνιών που έδωσε «το «όνομά της» στο νεοσύστατο κράτος Του ΝΙΚΟΥ Χ. ΒΙΚΕΤΟΥ* Όταν το 1826 ανέλαβε την αρχή η κυβέρνηση του Ανδρέα Ζαΐμη αντιμετώπισε μια έκρυθμη κατάσταση στη πόλη του Ναυπλίου λόγω της αδυναμίας του κράτους να πληρώσει τους μισθούς των στρατιωτών που είχαν αφιχθεί στην πρωτεύουσα του
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ – ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ Ένα όνειρο ζωής για πολλούς, πήρε σάρκα και οστά με την εκδρομή στα παράλια της Μικρασιατικής γης. Οι προετοιμασίες ξεκίνησαν πριν από μήνες, όταν το Δ.Σ. του Συλλόγου αποφάσισε αυτό το προσκύνημα και κορυφώθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Όλα προοιώνιζαν ένα υπέροχο οδοιπορικό γεμάτο ανάμεικτα συναισθήματα. Η Εγνατία
Επιμέλεια κειμένου Ελένη Χατζούδη – Τούντα Πηγή: «Μικρασιατικά χρονικά» 20ος τόμος Αθήνα 1998 Οι δεισιδαιμονίες, οι προκαταλήψεις, οι μαγείες για την καταπολέμηση των ασθενειών, ήταν αυτά που επικρατούσαν σε πολλούς λαούς μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα. Ο πρώτος που διαχώρισε την ιατρική από τη μαγεία ήταν ο Ιπποκράτης. Όμως ακόμη και σήμερα οι
Επιμέλεια κειμένου Ελένη Χατζούδη – Τούντα Λίγο πριν την μεγάλη καταστροφή δυο φίλοι τούρκοι συμβουλεύουν έναν έλληνα επιχειρηματία να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα πριν είναι πολύ αργά. Όμως εκείνος δεν τους πίστεψε, γιατί βασίστηκε στα λόγια του έλληνα αρμοστή Στεργιάδη! “Στη Μαγνησία τρεις μήνε πριν από τη μεγάλη καταστροφή, δύο μπέηδες περπατούν παίζοντας το κομπολόι τους,
Επιμέλεια κειμένου Χρύσα Μαρτινάκη – Κοκκίνη Στις 11 Μαρτίου 2010, το Σουηδικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου μαζί με εκείνη των Αρμενίων και των Ασσυροχαλδαίων. Η αντίδραση της Τουρκικής πλευράς ήταν έντονη και δυσάρεστη. Άλλωστε δεν αναμενόταν κάτι διαφορετικό και δεν απασχολεί προς το παρόν. Άλλο είναι εκείνο που
Με επιτυχία που αγγίζει τα όρια της τελειότητας, ολοκληρώθηκε το 1ο Συμπόσιο που διοργάνωσε ο Σύλλογος Μικρασιατών Πτολεμαΐδας, 8 & 9 Νοεμβρίου 2008. Μια τολμηρή απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, λίγο μετά τα ΙΩΝΕΙΑ, είδε το φως της πραγμάτωσης και της επιτυχίας. Δέκα εξι Πανεπιστημιακοί, ερευνητές και καθηγητές Μέσης εκπαίδευσης, ανέπτυξαν τις εισηγήσεις τους με τεκμηριωμένες
Μικρασιατικά έθιμα από τον τρίτο τόμο των Μικρασιατικών Χρονικών και τα Λαογραφικά της Σμύρνης Επιμέλεια κειμένου Φωτεινή Πέκου Ανήμερα της γιορτής τ`Αη Γιαννιού, στις 24 Ιουνίου, οι θεριστές είχαν αργία, γιατί φοβόταν μήπως πάρουν φωτιά τα δεμάτια στα χωράφια τους. Την παραμονή το βράδυ μετά το ηλιοβασίλεμα, ανάβανε «φανούς» στους δρόμους και
«Ξεφυλλίζοντας το γεμάτο συναρπαστικά γεγονότα βιβλίο της Ιστορίας, θ` ανακαλύψουμε ότι ο άνθρωπος διψούσε να έρθει σε επαφή με νέους πολιτισμούς, αλλιώτικους ανθρώπους και μαγευτικές χώρες. Ίσως να τον διακατείχε πάντα το δαιμόνιο αυτό της ανακάλυψης και εξερεύνησης διαφορετικών πολιτισμών και χωρών, ίσως ν` αποτελούσε έναν τρόπο φυγής από την πεζή καθημερινότητα κι ένα μέσον
1891 – 1979 Επιμέλεια κειμένου Χρύσα Μαρτινάκη-Κοκκίνη Η Πτολεμαΐδα, αναμφισβήτητα, είναι η πόλη, που κυριολεκτικά, άλλαξε φυσιογνωμία χάρη στη διορατικότητα, στην πρωτοβουλία, στον προσωπικό μόχθο και στις προσωπικές γνωριμίες και δαπάνες του αείμνηστου Μποδοσάκη Αθανασιάδη. Η γη της Εορδαίας δέχθηκε απλόχερα την ευεργεσία του καθώς ήταν ο άνθρωπος που προώθησε
ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΖΥΓΟ, ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ! Στις ελεύθερες ώρες μου ξεφυλλίζω παλιά βιβλία, χειρόγραφα, σημειώσεις, που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, με εντυπωσίασαν και αν θέλετε με συγκίνησαν! Έτσι ήρθε στο φως το παρακάτω κείμενο, δυστυχώς ανυπόγραφο, κλείνει όμως όλο το μεγαλείο της γυναικείας φύσης. Το αφιερώνω σ`όλες
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ Δημοσιεύτηκε στα «Τριγλιανά Νέα» από τον Θ. Πιστικίδη στις 25 Ιανουαρίου 1983. Αρ. φύλλου: 40. Επιμέλεια κειμένου Ελένη Χατζούδη-Τούντα Στο Τσαουτσεσμέ η κερά-Χαρίκλεια πήγε να γεμίσει το λαΐνι και η κερά-Κατίνα πήγε να γεμίσει το κερτέλι. ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ: Καλημέρα μαρή, τι κάνεις για; ΚΑΤΙΝΑ: Ψόφησα μαρή, κρύο ψαστίκι. ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ: Τι θέλεις
Στις 4 Νοεμβρίου 2006, διοργανώθηκε, στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης, σε συνεργασία με το Δήμο Πτολεμαΐδας, ομιλία με θέμα: «Η ανάκτηση και συντήρηση της μνήμης της Μ. Ασίας» με κεντρικό ομιλητή τον καθηγητή Παν/μίου Αθηνών, Γεν. Γραμ. του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών και Δ/ντή του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών κ. Πασχάλη Κιτρομηλίδη. Παράλληλα
Γράφει η Χρύσα Μαρτινάκη-Κοκκίνη Από την εποχή του Ιουστινιανού ,που οι δυο μοναχοί, έφεραν το σπόρο του μεταξιού, από τη μακρινή Κίνα, στο Βυζάντιο, η περιοχή της Προποντίδας φημίζεται για τα μεταξωτά της. Η Προύσα ήταν το μεγαλύτερο παζάρι μεταξωτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εκεί συγκεντρωνόταν όλη η παραγωγή μεταξιού της Προποντίδας και της Βιθυνίας.
Πολλά έχουν γραφεί, πολλά έχουν ειπωθεί και πολύς αγώνας έχει δοθεί για να πάρει η γυναίκα την αρμόζουσα θέση της στην κοινωνία. Η Μικρασιάτισσα , από το 19ο αιώνα , παρά τις κοινωνικές αντιλήψεις που επικρατούσαν και ήθελαν τη γυναίκα να κρατά το ρόλο της «Εστιάδος», δραστηριοποιήθηκε στο κοινωνικό έργο της Εκκλησίας και σε φιλεκπαιδευτικούς
ΦΩΣ ΕΞ ΑΝΑΤΟΛΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ «Ο Σοφός Έλλην του Μονάχου» Εμπνευστής και ιδρυτής του Πανεπιστημου Σμύρνης Ο Σύλλογος Μικρασιατών Πτολεμαΐδας ανεβάζοντας τον πήχυ ακόμη πιο ψηλά, θέσπισε από φέτος,,φιλολογικές βραδιές με κορυφαία την αφιερωμένη στο Πανεπιστήμιο Σμύρνης και στον εμπνευστή και ιδρυτή του Κων/νο Καραθεοδωρή. Το Σάββατο ,1 Απριλίου 2006, το Πνευματικό Κέντρο της πόλης
Γράφει η Χρύσα Μαρτινάκη Κοκκίνη «Χατζής» ,τίτλος επίζηλος, τίτλος που τον αποκτούσαν οι ευγενείς, τίτλος που γοήτευε μικρούς και μεγάλους. Χατζής λεγόταν εκείνος που αξιωνόταν να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο και τους Αγίους Τόπους. Η λέξη χατζής είναι αραβικής προέλευσης και δίδεται στον προσκυνητή των Αγίων Τόπων Χριστιανό ή Μουσουλμάνο. Τα παλιά χρόνια
ΗΜΕΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ Γράφει η Χρύσα Μαρτινάκη Κοκκίνη Δέος πλημμυρίζει την ψυχή του ανθρώπου όταν πρόκειται να μιλήσει για τη γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Τα λόγια πολύ φτωχά να περιγράψουν το τραγικό καλοκαίρι του`22, τα γεγονότα που προηγήθηκαν, αλλά κι εκείνα που ακολούθησαν. Μια συνοπτική ιστορική
Ο ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ Στις 22 του Απρίλη του 2005, η Πτολεμαϊδα υποδέχθηκε τον Θεατρικό Όμιλο της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Η πρόσκληση έγινε από τον Υπουργό Μακεδονίας-Θράκης κ. Νίκο Τσιαρτσιώνη. Παρουσίασαν το έργο «Ταξίδι στη χώρα της μοναξιάς», σε σενάριο και σκηνοθεσία Εμίν Κεσμέρ
Ο ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΗΣ ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΚΑΛΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ Απόσπασμα από άρθρο του κ. Παναγιώτη Σκαλτσή καθηγητή Α.Π.Θ. Την προσωπικότητα του Μικρασιάτη Φώτη Κόντογλου την συνείχε η αγάπη στην πατερική παράδοση της Εκκλησίας, ο καημός για τον πλούτο των εθίμων της πονεμένης Ρωμιοσύνης, η αγωνία για την μελλοντική πορεία του νεοέλληνα και
Απόσπασμα από το βιβλίο του Θεόδωρου Ηλιάδη «Προκόνησος Παλάτια Ν. Παλάτια» Η Κούταλη είναι ένα μικρό νησάκι στη θάλασσα της Προποντίδας Ν.Δ. της νήσου του Μαρμαρά . Το νησί έχει σχήμα κουταλιού ανεστραμμένου και εάν κάποιος το δεί από μακριά , από καράβι , αυθόρμητα θα πεί: «Να ένα αναποδογυρισμένο κουτάλι».
«ΛΙΓΑ ΑΝΘΗ» ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΟΥ «ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ» ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ Στις 23 Σεπτεμβρίου 2004 πέταξε για την αιωνιότητα η Μικρασιάτισσα συγγραφέας Διδώ Σωτηρίου στα 95 της χρόνια. Ήταν κόρη του Ευάγγελου Παπά και της Μαριάνθης Παπαδοπούλου γεννημένη το 1909 στο Αϊδίνι της Μ.Ασίας. Προσφυγοπούλα το 1922 ,ανατράφηκε από τους πλούσιους θείους της, Μαρίτσα και
Η Ιστορία είναι ένα πολύ σοβαρό μάθημα,που όμως από το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα και το ομολογώ εγώ που υπηρετώ αυτό το σύστημα ,είμαι μέρος του και έχω το ίδιο μερίδιο ευθύνης.Κάποτε την ιστορία την έγραφαν σοβαροί ακαδημαϊκοί δάσκαλοι.Σήμερα τα σχολικά βιβλία ιστορίας γράφονται «στο πόδι»,από ιστορικούς οι οποίοι επιλέγονται